بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و شاخص های خشم با سلامت روان در بیماران استومی تهران

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و شاخص‌های خشم با سلامت روان بیماران استومی تهران انجام گرفت. روش: در این مطالعه همبستگی، ١٦٩بیمار استومی عضو انجمن استومی ایران که کمتر از ٦ ماه از جراحی‌شان گذشته بود داوطلبانه شرکت کردند و با پرسشنامه‌های کیفیت زندگی بیماران استومی، حالت ـ صفت بیان خشم اسپیلبرگر و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر اطلاعات موردنیاز جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد، ابعاد جسمی و اجتماعی با تمامی مؤلفه‌های سلامت روان رابطه معنی‌دار دارند. بعد روانی نیز با اضطراب و بی‌خوابی و افسردگی رابطه معنی‌دار دارد. بعد معنوی با اضطراب و بی‌خوابی، نارساکنش وری اجتماعی و افسردگی و کیفیت کلی زندگی نیز با نشانه بدنی و افسردگی رابطه دارد. بین خشم درون‌ریز با نشانه‌های بدنی، اضطراب و بی‌خوابی و افسردگی، خشم برون‌ریز با نشانه‌های بدنی و اضطراب و بی‌خوابی و خشم کلی با نشانه‌های بدنی، رابطه معنی‌دار وجود دارد. با توجه به نتایج، دو متغیر شاخص خشم و کیفیت زندگی، باهم ٥٨/٠ درصد واریانس سلامت عمومی را پیش‌بینی کرده‌اند. نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه خشم و کیفیت زندگی با سلامت عمومی بیماران استومی، می‌توان با آموزش مهارت‌های زندگی و کنترل خشم به ارتقای کیفیت زندگی این بیماران پرداخته و سلامت جسم و روانشان را بهبود بخشید.